Hikaye, genellikle birbirini takip eden olayların,
karakterlerin ve gelişmelerin anlatıldığı bir türdür. Hikayeler farklı türlerde
olabilir ve birkaç farklı temel bileşene ayrılabilir:
1-Giriş (Başlangıç): Hikayenin başlangıcıdır. Burada
genellikle ana karakterler, mekan ve zaman tanıtılır. Okuyucular hikayeye giriş
yapar ve olayların temelleri atılır.
2-Gelişme: Hikayenin ana bölümüdür. Karakterlerin
karşılaştığı sorunlar, olayların gelişimi ve gerilim artışı bu aşamada olur.
Ana karakterlerin hedefleri, çatışmaları ve olayların derinleşmesi bu kısımda
gerçekleşir.
3-Zirve (Doruk Noktası): Hikayenin en gergin ve en yoğun
anıdır. Ana karakterlerin karşı karşıya kaldığı en büyük çatışma veya en büyük
olay burada gerçekleşir. Bu noktada genellikle bir dönüm noktası yaşanır.
4-Çözüm (Sonuç): Hikayenin olaylarının açıklığa kavuştuğu
kısımdır. Ana karakterlerin çatışmaları çözülür, olaylar sonuca ulaşır ve
hikaye sonlanır. Bu kısımda genellikle olayların nedenleri ve sonuçları
açıklığa kavuşur.
Hikaye anlatımı, yazarın tarzına, hikayenin türüne ve
amaçlarına göre değişebilir. Bazı hikayeler daha karmaşık yapılara sahip
olabilir ve bu temel ayrımların dışında alt bölümlere, yan hikayelere veya
farklı bakış açılarına yer verebilir. Ancak, genel olarak, bir hikaye bu temel aşamalardan
geçerek okuyucuya bir anlatıyı aktarır.
Halk Edebiyatı Kaça Ayrılır?
Halk edebiyatı, genellikle sözlü geleneğe dayalı, halkın
yaşamından, kültüründen ve geleneklerinden izler taşıyan bir edebiyat türüdür.
Halk edebiyatı, birkaç farklı alt türe ayrılabilir:
1-Destanlar (Efsaneler): Destanlar, genellikle kahramanlık,
savaş, zaferler veya önemli tarihi olayları konu alan uzun şiirsel
hikayelerdir. Önemli kişilerin veya olayların efsanevi ve destansı bir biçimde
anlatıldığı yapıtlardır.
2-Maniler: Maniler, genellikle dize ve uyaklarla
oluşturulan, kısa ve ritmik şiirsel metinlerdir. Aşk, sevgi, doğa gibi konular
işlenir ve genellikle halk arasında ağızdan ağıza aktarılır.
3-Türkü ve Nefesler: Halk edebiyatının önemli bir kısmı
müzikle iç içedir. Türküler ve nefesler, genellikle anonim olarak söylenen,
halkın duygu ve düşüncelerini yansıtan şarkı formlarıdır.
4-Halk Hikayeleri: Sözlü anlatım geleneğine dayanan,
genellikle mizahi veya öğretici bir amaç taşıyan kısa hikayelerdir. Bu
hikayeler, atasözleri, öğütler veya masallar şeklinde olabilir.
5-Deyişler (Atasözleri ve Deyimler): Halk edebiyatının özgün
ifadelerinden olan atasözleri ve deyimler, genellikle halkın deneyim ve
bilgeliğini aktarır. Öğüt verici ve öğretici nitelikte olan bu sözler,
genellikle kuşaktan kuşağa aktarılır.
Halk edebiyatı, coğrafi ve kültürel farklılıklara bağlı
olarak çeşitli alt türlere ayrılabilir. Ancak, yukarıda belirtilen alt
başlıklar, halk edebiyatının genel ana hatlarını oluşturur ve farklı alt
dallara dâhil edilen örnekler bu kategoriler altında değerlendirilebilir.
İsimler Kaça Ayrılır?
İsimler dilbilgisinde genellikle farklı kategorilere
ayrılırlar. İsimler, genel olarak aşağıdaki kategorilere ayrılabilir:
1-İsim Türleri:
İsimler (Substantivler): İnsanları, nesneleri, yerleri veya
kavramları adlandıran kelimelerdir. Örnek olarak: masa, kitap, öğrenci, şehir.
İsim Soyutlaması (Abstract Nouns): Duyguları, kavramları
veya soyut fikirleri ifade eden isimlerdir. Örnek olarak: mutluluk, özgürlük,
sevgi.
2-Cinsiyet (Cins):
Eril İsimler (Maskulin): Erkek varlıkları veya eril olarak
kabul edilen şeyleri adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: adam, erkek, baba.
Dişil İsimler (Feminin): Kadın varlıkları veya dişil olarak
kabul edilen şeyleri adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: kadın, anne, kız.
3-Sayı (Tekil ve Çoğul):
Tekil İsimler (Singular): Tek bir varlığı veya nesneyi
adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: kitap, masa.
Çoğul İsimler (Plural): Birden fazla varlığı veya nesneyi
adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: kitaplar, masalar.
4-Belirleme (Belirli ve Belirsiz):
Belirli İsimler (Definite): Belli bir varlığı veya nesneyi
adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: o kitap, bu masa.
Belirsiz İsimler (Indefinite): Belli olmayan veya belirsiz
bir varlığı veya nesneyi adlandıran isimlerdir. Örnek olarak: bir kitap, bir
masa.
5-Özel İsimler (İsimlerin Kişi, Yer veya Şey İsimlerini
Adlandırma):
Kişi Adları (İsimler): Bireyleri veya insanları adlandıran
özel isimlerdir. Örnek olarak: Ali, Ayşe, İstanbul.
Coğrafi İsimler (Yer Adları): Şehirleri, ülkeleri, nehirleri
veya doğal özellikleri adlandıran özel isimlerdir. Örnek olarak: Türkiye, Nil
Nehri, Paris.
İsimler dilbilgisinde önemli bir kategori oluşturur ve
çeşitli alt başlıklara sahiptir. Dilbilgisel yapılarına, kullanım amaçlarına ve
özelliklerine göre bu kategorilere ayrılabilirler.
İsimler görev Ve Anlamlarına Göre Kaça Ayrılır?
İsimler dilbilgisinde görevleri ve anlamlarına göre
genellikle beş farklı kategoriye ayrılabilir:
1-Özne (Subject): Cümlede eylemin gerçekleştiği veya durumun
yaşandığı kişi, varlık veya nesneyi belirten isimlerdir. Özne, cümlenin
konusunu oluşturur. Örneğin: "Ali ders çalışıyor." Burada
"Ali" öznedir.
2-Nesne (Object): Eylemin veya fiilin doğrudan etkilediği
veya hareket ettiği varlığı veya nesneyi ifade eden isimlerdir. Nesne, cümlenin
eylemi doğrudan etkilediği varlık veya nesnedir. Örneğin: "Ayşe kitabı
okuyor." Burada "kitabı" nesnedir.
3-Tümleç (Complement): Fiil veya cümlenin tamamlanması için
gereken ve genellikle eylemin durumunu, şeklini veya niteliğini belirten
isimlerdir. Örneğin: "O, mutlu bir insan." Burada "mutlu"
tümleçtir.
4-Zarf Tümleci (Adverbial Complement): Cümlenin yerini,
zamanını, amaçını veya yöntemini belirten isimlerdir. Bu tür isimler, eylemin
nasıl, ne zaman, nerede veya neden gerçekleştiğini ifade eder. Örneğin:
"Hızlı koştu." Burada "hızlı" zarf tümlecidir.
5-Bağlaç (Conjunction): Cümledeki farklı parçaları
birleştiren ve ilişki kuran isimlerdir. Bağlaçlar, cümledeki öğeler arasında
bağlantı kurarlar. Örneğin: "Ali ve Ayşe ders çalışıyor." Burada
"ve" bağlaçtır.
İsimler, cümle içerisinde farklı görevler üstlenebilirler ve
bu görevlerine göre sınıflandırılabilirler. Dilbilgisel yapılarına ve cümle
içindeki işlevlerine bağlı olarak bu kategorilere ayrılırlar. Bu kategoriler,
isimlerin cümle içindeki rollerini ve işlevlerini anlamak için kullanılır.
KPSS Kaça Ayrılır?
KPSS (Kamu Personel Seçme Sınavı),Türkiye'de kamu
kurumlarına giriş yapacak adayların atanmaları için yapılan bir sınavdır. KPSS,
genellikle farklı alanlardaki kamu personeli ihtiyacını karşılamak üzere
yapılan çeşitli kademelerde ve farklı düzeylerde sınavları içerir. KPSS'nin
çeşitli bölümleri şunlardır:
1-KPSS Lisans: Üniversitelerin dört yıllık lisans
programlarından mezun olan adaylar için yapılan sınavdır. Bu sınav, genel yetenek
ve genel kültür testlerini içerir. Kamu kurumları tarafından yönetici, uzman,
memur ve diğer çeşitli kadrolara girişte kullanılır.
2-KPSS Öğretmenlik: Öğretmen olmak isteyen lisans mezunu
adayların girdiği sınavdır. Öğretmenlik alan bilgisi testleri, genel yetenek ve
genel kültür testlerinden oluşur.
3-KPSS Ortaöğretim: Lise ve dengi okullardan mezun olan
adaylar için yapılan sınavdır. Önlisans mezunlarına yönelik kamu personeli
alımında kullanılır. Bu sınav da genel yetenek ve genel kültür testlerini içerir.
4-KPSS Önlisans: İki yıllık yükseköğretim programlarından
mezun olan adaylar için yapılan sınavdır. Genel yetenek ve genel kültür
testlerinden oluşur ve ortaöğretim kadroları dahil çeşitli kamu kurumlarına
alımlarda kullanılır.
KPSS'nin farklı türleri, farklı eğitim düzeylerinden
adayların kamu sektöründe çeşitli kadrolara girmelerini sağlar. Her bir tür,
adayların farklı pozisyonlara atanmalarını hedefler ve o düzeydeki eğitim
alanlarına odaklanan testler içerir. Bu sınavlar, Türkiye'deki kamu kurumlarında
personel alımı için önemli bir temel oluşturur.
